Szczepanowice
Szczepanowice, leżą na prawym brzegu Dunajca, naprzeciwko Wojnicza (ok. 10 km) w linii prostej na południowy zachód od Tarnowa na wysokości 200 - 400 m n. p. m.
W średniowieczu Dunajec płynął w pobliżu Wojnicza a dzisiejszy Isep i zawodzie znajdowały się na prawym jego brzegu. Na tym terenie tj. między dawnym a obecnym korytem rzeki powstała w pierwszej połowie XIV w. osada Wola Pelczowska. Około 1340 r. wybudowano w niej kościół i utworzono parafię, która w 1348 i 1349 r. złożyła świętopietrze. Parafia ta należała do diecezji krakowskiej. Wola Pelczowska stanowiła pierwszą część parafii Jodłówka, przemianowanej w 1916 r na Szczepanowice. W połowie XIX wylew Dunajca zniszczył ten Kościół, kolejny wybudowano na wzgórzu w Jodłówce. Wylew Dunajca ok. 1460 r. sprawił, że część jego wód płynęła dawnym korytem, tj bliżej Wojnicza, część korytem nowym, wyżłobionym bliżej Szczepanowic. Wskutek tego między Szczepanowicami a Wojniczem powstała wyspa, na której około 1470 r. założono wieś Isep. Od końca XV w. Dunajec płynął znowu jednym nurtem między Szczepanowicami a Ispem .
W XIV i XV w. Szepanowice z okolicą miały różnych właścicieli. Przez blisko cztery wieki ich dziedzicami byli nieprzerwanie Chrząstowscy herbu Zadora. W 1568 r. niektórzy członkowie rodziny Chrząstowskich, przyjęli kalwinizm, stąd kościół w Jodłówce został zmieniony na zbór kalwiński. Stan taki trwał 20 lat i budynek uległ zniszczeniu. Wówczas katolicy i kalwiniści zbudowali sobie oddzielne świątynie. Kościół stał 100 m od obecnego kościoła, a zbór naprzeciw kościoła. Wkrótce też zaczęła działać szkoła zborowa.
W 1651 r. zamknięto w Jodłówce zbór i szkołę, przenosząc je do obecnych Szczepanowic, gdzie ich właściciel Stanisław Chrząstowski, przywódca protestantów małopolskich ufundował nowy zbór: "który wkrótce stał się głównym ośrodkiem zborów krakowskich i sandomierskich". W tym też czasie założono istniejący do dziś cmentarz kalwiński.
W XIX w. Chrząstowscy opuścili Szczepanowice sprzedając swe dobra Serwatowskim. W wieku XIX dwór Chrząstowkisch był miejscem ożywionej działalności konspiracyjnej mającej na celu wyzwolenie Polski z niewoli zaborców i uwłaszczenie chłopów. Dnia 19 lutego 1846 r. w czasie tzw. rzezi galicyjskiej, gromada chłopów napadła na dwór w Szczepanowicach i zamordowała 3 osoby, w tym Edwarda syna Marcjanny Chrząstowskiej. Drugi jej syn Aleksander zginął w Lichwinie.
W połowie XIX w. Austria dokonała uwłaszczenia chłopów. Istniejącą od dawna drogę Tarnów - Zakliczyn przebudowano w rejonie Szczepanowic w latach 1880 - 1890, w 1914 r. gruntownie ją ulepszono, a w latach 50 -tych XX w. położono na niej asfalt i uruchomiono komunikację PKS.
W latach 1917 - 1919 wybudowano w Szczepanowicach szkołę, którą w 1957 powiększono od strony północnej.
Druga wojna światowa spowodowała ofiary w ludziach, wyniszczenie Żydów i duże straty materialne. W okolicznych lasach działali partyzanci z Armii Krajowej.
W latach 1955 - 1961 istniała w Szczepanowicach Gromadzka Rada Narodowa.
W latach 1939 - 1948 wybudowano nowy kościół, dzięki dużym staraniom ks. St. Gudza. Świątynia jest trzynawowa, bazylikowa, murowana z cegły, kryta dachówką.
W 1988 otwarto nowowybudowany sklep, a w latach 1987 - 1990 wzniesiono remizę strażacką. W latach 1990 - 1992 doprowadzono gaz i przeprowadzono telefonizację wsi.
Przez Szczepanowice wiedzie znakowany szlak turystyczny (znaki zielone, turystyka piesza) z Tarnowa na szczyt Dąbrówki i Lubczy, gdzie znajdują się cmentarze z grobami żołnierzy poległych podczas wojny austriacko - rosyjskiej w 1915 r., następny szlak prowadzi przez Lubinkę na szczyt Wału.