Cmentarz wojenny nr 192 w Lubince (Lubczy Szczepanowskiej) to austriacka nekropolia z okresu I wojny światowej zaprojektowana przez Gustava Rossmanna. Obiekt znajduje się w okolicach szczytu „Lubinka” (412 m n.p.m.) i należy do największych cmentarzy w okręgu tarnowskim.
Na powierzchni 3 444m2 w 267 grobach pojedynczych i 57 masowych pochowano 457 żołnierzy austro-węgierskich i 218 rosyjskich, którzy stoczyli krwawe potyczki w grudniu 1914r. i maju 1915r. Centralne miejsce zajmuje usytuowana neorenesansowa, siedemnastometrowa kaplica z ołtarzem, na którym widnieje niemiecka inskrypcja, która przetłumaczona na język polski brzmi następująco: „Twardzi jak ta góra odpieraliśmy najeźdźców; teraz leżymy w wiernych objęciach ziemi, którą obroniliśmy”. Ołtarz wieńczy duży, betonowy łaciński krzyż. Kaplica od trzech stron zamknięta jest metalowym ogrodzeniem
Wejście na cmentarz od strony drogi dojazdowej stanowi wysoka, dwuskrzydłowa stalowa brama osadzona na dwóch kamiennych słupach. Drugie wyjście po przeciwnej stronie jest w postaci niewielkiej jednoskrzydłowej furtki. W ogrodzeniu cmentarza zastosowano metalowy płot mocowany na kamiennych słupkach.
Ostatni gruntowny remont tego miejsca przypada na rok 2001.
Do cmentarza prowadzi zamknięta szlabanem leśna droga od parkingu z wiatą turystyczną na granicy wsi Lubinki i Dąbrówki Szczepanowskiej. W momencie powstania cmentarza wzgórze „Lubinka” było odsłonięte. Dzisiaj miejsce to otacza las mieszany.